10 Jaar De Verbeelding

Tijdens het Nederlands Film Festival organiseren het Mondriaan Fonds en het Nederlands Filmfonds op zaterdag 29 september een feestelijke bijeenkomst om stil te staan bij 10 Jaar De Verbeelding. Graag nodigt Het Filmfonds u hiervoor van harte uit.

De Verbeelding is een samenwerkingsproject gericht op films die de grenzen tussen beeldende kunst en film verkennen. Het biedt kunstenaars de mogelijkheid samen met filmproducenten een artistieke film van speelfilmlengte te realiseren. Inmiddels zijn tien speelfilms gerealiseerd, van History’s Future van Fiona Tan (2016) tot Possessed van Metahaven en Rob Schröder (2018).

Daarnaast wordt ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van De Verbeelding op 29 september een online platform (www.deverbeelding.site) gelanceerd waarop een maand lang alle films te zien zijn, die tot nu toe in het kader van De Verbeelding tot stand zijn gekomen. Hoewel zeer uiteenlopend van vorm en inhoud, hebben de films een gemeenschappelijke deler: het zijn auteursfilms die zich geplaatst weten binnen een groter oeuvre. Het geheel levert een fascinerend palet op van stemmen en visies die onze aandacht verdienen.

Dick Tuinder gaat in de middag van 29 september in gesprek met Doreen Boonekamp (Filmfonds) en Birgit Donker (Mondriaan Fonds) over het belang van De Verbeelding. Voorts vertellen kunstenaars Janis Rafa en Alberto de Michele over hun beider Verbeelding-films die momenteel in productie zijn, in een gesprek met Patricia Pisters en Jan Dietvorst.

10 Jaar De Verbeelding toont een ontwikkeling waarbij de nadruk eerst lag op visueel georiënteerde filmmakers en later meer op kunstenaars die het medium film binnen hun beeldende oeuvre inzetten. De regeling speelde daarmee in op een ontwikkeling die reeds langer gaande was en die mede werd gestimuleerd door de digitale revolutie die van de filmtaal een wereldtaal maakte, waarbij steeds meer beeldend kunstenaars de stap richting speelfilm maken.

Na deze eerste tien jaar heeft De Verbeelding haar vruchten afgeworpen. Maar de wereld waartoe zij zich verhoudt is veranderd. Net als de werkelijkheid zelf staat ook de fictie onder druk. Naast de verwachte diversiteit heeft de digitale revolutie ook geleid tot een hoogkwalitatieve monocultuur: een wereld van perfecte illusies die de toeschouwer wil overrompelen en haar elke andere werkelijkheid wil laten vergeten.

De films van De Verbeelding herinneren ons er aan dat film ook een kunstvorm is, waarvan niet vaststaat hoe die er uit ziet en ook niet hoe we daar naar moeten kijken. Nieuwe manieren van vertellen, andere ideeën over wat film kan zijn en daaruit voortvloeiend een vrijplaats voor deze vorm van verbeelding is een noodzakelijk appèl aan de zintuigen. Films die internationaal vaak opvallen juist door hun hybride vorm, de sterke visuele uitwerking en het engagement.

Bron: Filmfonds